Author: Sujanaranjani

డా. తంగిరాల. మీరాసుబ్రహ్మణ్యం శ్రీనగర్ కాలనీ లో పని ముగించుకుని బయటకు వచ్చిన సీతారాం కు బస్ స్టాప్ లో నిలబడిన ఉమాపతి కనబడ్డాడు. అసలు అతను ఉమాపతి అవునా కాదా అని కాసేపు మల్ల గుల్లాలు పడ్డాడు. ఎందుకంటే ఉమాపతి ది నల్లటి నొక్కుల క్రాపు . దూరంనుండి చూస్తే ముక్కు మొగం ఉమాపతి లాగే ఉన్నా బట్ట తల చూసి అనుమాన పడ్డాడు. ఎందుకైనా మంచిదని దగ్గరగా వెళ్ళి చూసి అతగాడు తన స్నేహితుడు ఉమాపతే అని నిర్ధారించుకుని వెనుక నుండి వెళ్ళి వీపు మీద గట్టిగా చరిచాడు. ముందుకు పడ బోయిన ఉమాపతి నిలదొక్కుకుని "ఎవడ్రా ఆది "అంటూ రౌద్రమ్ గా వెనక్కి తిరిగాడు. ముప్పై రెండు పళ్ళు కనబడేలా నవ్వాడు సీతారాం. "ఇదే మరి. ముప్పై అయిదేళ్ళ దాకా పెళ్లి చేసుకోకండా ఉంటే నొక్కుల క్రాపు పోయి బట్ట తల రాదూ ? "స్నేహితుడి భుజాల చుట్టూ చేతులు వేసి ఆప్యాయంగా దగ్గరికి తీసుకున్నాడు సీతారాం. సీతారాం ను చూడగానే ఉమాపతి ముఖం చేట అంత అయ్యింది. ఇంటర్ లో రెండే

-ఆర్. శర్మ దంతుర్తి సాయింత్రం రావాల్సిన మనోహర్ మధ్యాహ్నం ఒంటి గంటకే ఇంటికొచ్చి నిస్త్రాణగా సోఫాలో కూలబడ్డాడు. ఇన్నాళ్ళ టెన్షన్ కి తెరపడి మొత్తానికో లే ఆఫ్ నోటీసు చేతిలో పెట్టి రెండు నెలల జీతంతో వదిలించుకున్నారు తనని మేనేజర్లు. అమ్మాయి ఇప్పుడు కాలేజీలో చేరింది కనక ఇంట్లో ఉండేది తనూ, సంధ్యా మాత్రమే. ఆవిడ డాక్టరు కనక డబ్బులకేమీ ప్రస్తుతానికి ఢోకాలేదు కానీ …. ఆలోచనలు కట్టిపెట్టి, ఫోను తీసి సంధ్యకి ఫోన్ చేసాడు. డాక్టర్ గారు పేషెంట్ ని చూస్తున్నారుట మరో పావుగంటలో ఆవిడే పిలుస్తారని సమాచారం. చేసేదేమీ లేదు కనక ఉద్యోగంలో ఇప్పటివరకూ పోగేసుకున్న కాయితాలూ బాక్సులూ బేస్ మెంట్ లోకి చేరేసేసరికి గంటన్నర; అప్పుడు సంధ్య ఫోన్ చేసింది. ఉద్యోగం పోయినట్టు తెలియగానే ఆవిడే అంది, “పోనీలెండి ఇప్పుడు కాస్త ఇల్లు సర్ది, వంట వండుదురు గాని.” నవ్వేడు మనోహర్. సాయింత్రం మరోసారి మాట్లాడుకోవచ్చు అని నిర్ణయించుకున్నాక ఆవిడ ప