-చంద్రశేఖర్. పి.వి.
తానొక సమిధగా పరమార్థభావనతో
ప్రకృతి మన ప్రత్యక్ష దైవమై స్ఫూర్తిగా నిలిచె !
పృథివి పథము జూపె, జనుల మనుగడ నెంచె
సహన మార్గమే మనకు సహజమని నేర్పె !
ప్రాణవాయువు మనకు పరమావశ్యమనె
కలుష జీవనమది విషతుల్యమని ఎంచె !
నింగి నేలను కలుపు నిత్యరశ్మితో మనకు
చైతన్యము నింపె మనము చతురతతో మెలగ !
రెక్కలతో పైకెగిరి విత్తన వ్యాప్తితో
సతత హరితము కొరకు పక్షులు ప్రాకులాడె !
కొండకోనలు దాటి నిండైన మనసుతో
దాహార్తి తీర్చిన నీరు ప్రాణదాతగ మెరిసె !
ఎదిగి ఒదగమని దిగజారవద్దని
ఆకసమే హద్దని వృద్ధి హితవుల పలికె !
పంచభూతాలన్ని పరహితము నెంచగా
కించిత్ ప్రేమ లేని ఈ మానవాళి !
కలికాలమన్న ఏ కాలమో ఎరుగ
అపకారమే కాని ఉపకారమెరుగదు !
స్వార్థ రచనలే కాని, సర్వహితములు లేవు
ఆర్తనాదమే కానీ, ఆర్ద్రతలు కరువు !
విశ్వ విజయమునకు నిస్వార్థ మవసరము
మానవా ! మానవా ? స్వార్థచింతనము !
